Hoewel ik eerst zeer sceptisch was over het feit dat je ineens entree moest betalen voor het Bos van Epey, heb ik na vandaag mijn mening enigszins bijgesteld. Een beetje dan..

SOMS KOM JE ERGENS MET TEGENZIN, DITMAAL HET CULTUURPARK

---

Ik weet het. Soms ben ik kritisch. Ook niet zo gek als je ergens al jaren gratis op bezoek kwam in het cultuurpark, al sinds heugenis en ineens moet er betaald worden. Principieel was ik er gewoon op tegen en ergens steekt het nog. En ik ben niet de enige. Er zijn er veel in de stad die er niet eens aan willen denken om te moeten betalen om hier te mogen rondhangen. Iets wat gewoon vanzelfsprekend was. Even naar de grot met je kinderen.

Maar goed, het lot wou vandaag dat mijn oudste zoon en ik hier terecht kwamen. We waren eerst van plan met de warmte te gaan zwemmen. Recreatiegebied dicht, want er was een festival geweest en dat moet hier nou eenmaal weken duren. Dus, iedereen in de stad Leeuwarden, die niet op vakantie is, heeft pech met een een zomerse dag! Behalve het naaktstrand, dat was vreemd genoeg wel weer open….zet je toch ook weer aan het denken…

Gelukkig is er ook nog een veilig surfstrandje. Waar je niet wordt verplicht om andermans gerimpelde worsten te keuren. Alhoewel strandje? Waar was het zand gebleven?

Eenmaal aangekomen…het ligt toch anders…zucht…het ligt niet lekker…. zucht zucht. …het gras is zelfs nog nat…. ‘Zullen we weg?’  vroeg ik mijn zoon geërgerd, ‘Leuk voor surfers en bootjesvolk, maar ik vind hier toch niet zoveel aan. Mooi wandelgebied hoor, dat wel weer.’

‘Zullen we naar het bos van Epey?’ ‘Dat kost geld en mijn tenen krullen al bij de gedachte om voor dat bos te betalen. Om überhaupt te moeten betalen om in de natuur te kunnen wandelen.’, antwoordde ik knorrig terug terwijl de natte modder door de broek begon te sijpelen. Hè bah!

‘Vooruit, één keer dan!’ Maar eerst nog eerst even een paar foto’s maken van die mooie rups 🙂

Moet je bekennen toen ik de draaideuren zag staan aan het begin van het park en ook de betaalautomaat, dat ik rechtsomkeert wou gaan. Maar ik kon het tegenover mijn zoon niet maken. Hij was zo enthousiast en eindelijk alleen met mama op pad! Zijn broertje was naar het echte strand met een vriendin en haar mama.

Achteraf ben ik blij dat ik dat ook niet heb gedaan. Dat ik niet weg gegaan ben. Vijversburg is nu zoveel uitgebreider en wij hebben zoveel gelopen, dat we aan vier uren nog niet genoeg tijd hadden en wij allebei met flinke pijn aan de voeten opgezadeld zitten.

Het was zelfs zo leuk dat ik meer dan tweehonderd foto’s heb gemaakt. Vrees niet, die ga ik niet hier allemaal delen. Geloof me, dat wil ik wel. Dus kiezen was een moeilijke opgave. Het worden evengoed nog veel, dus ik zou zeggen enjoy! en zie waarom dit park toch leuker is dan men misschien denkt en verwacht.

Tot de volgende keer!