Winter Wandeling | Genoten van het zonnetje! | Fotoserie

ZO’N WINTERWANDELING DOET JE GOED!

Als het zonnetje schijnt, dan gaan de muisjes dansen! In dit huis wel in ieder geval. Hop naar buiten en gauw de natuur induiken. En dan natuurlijk ook gelijk flink wat plaatjes schieten. Ga ze gelijk met je delen!

Gewoon wat natuur. Maar als de zon schijnt, ziet alles er ineens heel anders uit. Zo denkt mijn camera er blijkbaar ook over.

Het begon al goed waar de we de fietsen gingen stallen. Er waren flink wat dieren te bewonderen, zoals koeien, paarden en geiten. Er gewoon tussen lopen was ook een optie, hoewel ik met jonge dieren altijd wat huiverig ben.

Toen toch eerst maar de andere kant op gegaan. Nee niet over het pad, maar er weer tussendoor.

Hoewel het op de foto al mooi lijkt, leek het in het echt nog veel mooier. De zon verlichtte de toppen zoals zij dat alleen dat kan.

Paarden!! Snel rennen… voor de foto 🙂

Net op tijd! Dan maar weer verder naar het water.

En ijs…. gelukkig had ik de handschoenen toch maar aangedaan. Wie het verste kon gooien met stokken. Ik verloor…

Natuurlijk kan je een klein stukje ijs niet ongemerkt voorbij laten gaan. Kraken die hap!

En dan uiteraard stuk gooien op deze steiger…kinderen…

Het zou alweer gauw gaan schemeren, dus weer op de terugweg. Geen straf, want thuis wachtte nasi en had toch best trek gekregen.

En dan sta je bij de fietsen en raad eens wie daar ook waren aangekomen? De paarden! Close up time…

Wat een knapperds, maar weinig interesse in ons. Dus zoonlief dacht, ik stap in de arena. Ondanks mijn waarschuwingen. Heb het zelf vaak genoeg meegemaakt met paarden, ze kunnen je insluiten als ze te nieuwsgierig worden.

‘Zie je die bok? Die hield me de hele tijd in de gaten’, riep hij me achterna terwijl ik naar de fiets liep waar zijn broertje ongeduldig zat te wachten. Een vrouw liep me glimlachend voorbij. ‘Ja’, zei zij zo droog en nuchter als het maar kon, ‘die stier, die zag jou ook!’

Met een grote lach op mijn gezicht fietsten we weer naar huis, terwijl hij me weer inhaalde. ‘Zo, waar komt die stank vandaan?’ riep ik met een vies getrokken gezicht. ‘Ja’, riep zijn broertje erachteraan, ‘dat stinkt echt erg!’

‘Dat zijn mijn schoenen. Daar lag allemaal koeienstront’. (heerlijk taalgebruik soms)

‘Aha… dat wordt dus wel even zelf schoonmaken hé? Dat weet je?’ lachten wij vrolijk erachteraan. Maar die lucht was het dubbel en dwars waard. Leuk uitje. Hoop dat we veel vaker de zon weer gaan zien de aankomende tijd. Veel vaker. Neem ook eens een kijkje bij mijn andere wandelingen.

Ben jij ook zo’n iemand die gelijk de natuur in vlucht bij het zien van een zonnestraal?